วันนี้เราจะมาฟัง ฟัง ฟัง ฟังและฟังอย่างตั้งใจ!

ในช่วงเดือนมีนาคม ปี 1971 Pauline Oliveros นักประพันธ์ชาวอเมริกันได้สร้างสรรค์ผลงาน Sonic Meditations ขึ้นเพื่อแสดงถึงการบันทึกโน้ตและการเข้าใจดนตรีใบรูปแบบของการฟังแนวคิดดังกล่าวให้ความสนใจการทำงานดนตรีผ่านการนำเสนอแบบใหม่ ไม่เพียงแค่ผู้แสดงจะเป็นส่วนหนึ่งในบทเพลงในฐานะผู้แสดงเท่านั้น แต่รวมไปถึงความคิดในการเป็น “ผู้ฟัง” ที่ดี ผ่านกิจกรรมที่เหมือนแบบฝึกหัดจำลองสถานการณ์ในการฟัง ตอกย้ำแนวคิดที่ว่าดนตรีเติบโตมาจากไหนและจะรับรู้ได้อย่างไร ? รวมไปถึงการสร้างเสียงและจดจำเสียงเหล่านั้น เน้นการทำกิจกรรมเป็นกลุ่ม และใช้เวลาไม่นาน และไม่จำเป็นต้องมีทักษะเกี่ยวกับดนตรีก็ได้ รวมถึงเปิดโอกาสให้กับบุคคลที่สนใจเข้าร่วม

ลดทอนเพื่อทดลองบางสิ่ง

ต้องยอมรับว่าการกล้าทดลองสิ่งใหม่ และละทิ้งซึ่งอะไรบางอย่าง ทำให้เราได้อะไรอีกหลายอย่างจากการทดลอง กิจกรรมนี้ Pauline Oliveros ได้ทำอย่างที่นักดนตรีคนไหนคงไม่กล้าทำ นั้นคือความสัมพันธ์กับผู้ชมน้อยลงในการแสดงกิจกรรมของเขา แต่สิ่งนั้นมีเหตุผล! เขาทำเพื่อให้ความสำคัญอย่างมากในเรื่องที่เกี่ยวกับการทดลองและการถ่ายทอดภายในกลุ่ม การสื่อสารระหว่างบุคคลทุกผ่าน Sonic Energy หรือพลังงานทางเสียงให้มากขึ้น เพราะนั้นคือส่วนสำคัญของกิจกรรมดังกล่าว กิจกรรมทางเสียง Pauline กล่าวไว้ในบทสัมภาษณ์ใน Bad at Sports ไว้ว่า When I composed the first sonic meditation, I realized that I was composing the direction of attention. กิจกรรมของเขานั้นประกอบไปด้วยวิธีที่สามารถแบ่งใหญ่ ๆได้ 4 ประเภทได้แก่ 1. Actually making sounds (ทำเสียงจริง) 2. Actively imagining sounds (จินตนาการถึงเสียง) 3. Listening to present sounds (การฟังสู่การนำเสนอเสียง) 4. Remembering sounds (การจดจำเสียง)

อ่านบทสัมภาษณ์เพิ่มเติมได้ที่: https://www.artpractical.com/…/bad-at-sports-interview-wit…/ รูปภาพ: https://deeplylistening.wordpress.com/syllabus/