บทประพันธ์ Märchenbilder ประพันธ์โดย โรเบิร์ต ชูมันน์ (Robert Schumann) ในช่วงปี 1851 นับเป็นช่วงท้ายๆของชีวิตนักประพันธ์ และฮีโร่ตลอดกาลของข้าพเจ้า 5 ปีหลังจากนั้นชีวิตของเขาจะจบสิ้นลง เพียงแค่ชีวิตเท่านั้น บทประพันธ์ของเขาจะถูกบรรเลงและนำเสนอต่อไปเรื่อยๆ ฉันมองงานของชูมันน์ไม่ใช่เป็เพียงบทประพันธ์เท่านั้น เพราะบทประพันธ์ในช่วงชีวิตของเขา ส่วนมากนั้นไม่ค่อยเกิดจากการจ้างวานหรือถูกตอบแทนด้วยเงินเสียเท่าไหร่ งานของเขาจะออกมาในแง่ของแรงบันดาลใจจากตัวเขามากกว่า '"ผลงานที่จะต้องแต่งเพื่อเลี้ยงชีพ" แตกต่างจากบาคหรือโมสาร์ท เขาเกิดในครอบครัวที่ห้อมล้อมด้วยบทกวีและงานเขียน ไม่แปลกใจเลยที่บทประพันธ์ของเขามักได้รับแรงบันดาลใจมาจากเรื่องราวต่างๆในหนังสือ ดังเช่นบทประพันธ์นี้ เขาได้รับแรงบันดาลใจมาจากนิทานกริมม์ทั้ง 3 เรื่อง ได้แก่ ราพันเซล (Rapunzel) เจ้าหญิงผมหอมในท่อน 1 และ 2 ฉันได้หยิบยกเรื่องราวเกี่ยวราพันเซลมาใส่ไว้ในการแสดงครั้งนี้ด้วย เพราะราพันเซลไม่ใช่เพียงตัวละครตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ชื่อของราพันเซลมาจากชื่อของดอกไม้ชนิดหนึ่งที่มีชื่อว่า Rapunculus Campanula และเรื่องราวได้ดำเนินต่อไป จนถึงท่อนสุดท้าย ชูมานน์หยิบยกเรื่องราวของเจ้าหญิงนิทรา เล่าถึงการจากไป ตายลง ข้าพเจ้าเลือกที่จะตีความในท่อนสุดท้ายคือการร่วงโรยไปของดอกไม้ที่ไม่มีวันฟื้นกลับคืนมา