ถ้าไม่ได้ฟัง

“มนุษย์เป็นสัตว์สังคม” หากมนุษย์เราละเลยในการฟังปัญหาอื่น ๆ ย่อมเกิดขึ้นในแง่มุมของการสื่อสารและการสร้างความเข้าใจกัน ตัวอย่างเช่น

”ผู้คนเริ่มว้าเหว่เพราะขาดการฟัง" นักวิจัยด้านจิตวิทยาและสังคมวิทยาเริ่มเตือนเรื่องการแพร่ระบาดของความเหงาในสหรัฐอเมริกา ผู้เชี่ยวชาญกำลังเรียกมันว่าวิกฤตสุขภาพ เพราะความรู้สึกแปลกแยกและโดดเดี่ยวเพิ่มความเสี่ยงในการเสียชีวิตก่อนวัยอันควรได้มากพอกับโรคอ้วนและโรคพิษสุราเรื้อรังรวมกัน ผลเสียต่อสุขภาพที่เกิดขึ้นนั้นเลวร้ายยิ่งกว่าการสูบบุหรี่ 40 มวนต่อวัน” Kate Murphy กล่าวว่าจากสถานการณ์การฟังในปัจจุบันเราจะเห็นว่าการฟังเป็นเรื่องที่ถูกละเลยและให้ความสำคัญในแง่มุมของความรู้สึกส่วนตัว ความรู้สึกโดดเดียวไร้ผู้ฟังนั้นนำไปสู่ปัญหาทางสุขภาพจิตและปัญหาทางร่างกายตามมา

จากสภาวะความว้าเหว่ส่วนตัวส่งผลทำให้เกิดความเครียด จากปัญหาส่วนตัวค่อย ๆ มาสู่ปัญหานระดับครอบครัว ยกตวอย่างเช่น เยาวชนหนีออกจากบ้านเนื่องจากพ่อแม่ทะเลาะกัน การไม่ฟังกันในครอบครัวนำมาสู่ปัญหาของเยาวชนอีกมากมายอันได่แก่ ปัญหาในเรื่องสมาธิสั้น วุฒิภาวะในการตัดสินใจ รวมไปถึงโรคซึมเศร้า

ปัญหาการฟังได้พัฒนาใหญ่ขึ้นจากกลุ่มครอบครัวนำมาสู่ระดับองค์กร เช่น ปัญหาระหว่างนายจ้างและลูกจ้าง การทะเลาะเพราะขาดความเข้าใจและรับฟังปัญหาซึ่งกันและกัน ทำให้เกิดการทะเลาะวิวาทนพมาสู่ปัญหาในด้านการใช้ความรุนแรง

ดังนั้นปัญหาการฟังจึงทำให้เราควรพัฒนาในเรื่องของการฟัง เพื่อให้การฟังนั้นเป็นเครื่องมือในการเกิดความรู้ความเข้าใจ ปัจจุบันมีอาชีพมากมายที่เกิดขึ้นและอีกอาชีพที่หายไปไม่มีอาชีพไหนที่ไม่ใช้ทักษะในการฟัง คาลวิน คูลลิจน์ ประธานาธิบดีคนที่ 30 ของสหรัฐอเมริกากล่าวว่า “ไม่มีใครที่ต้องออกจากงานเพราะฟังคนอื่นพูด” การฟังทำให้เราใกล้กัน และเข้าใจกันมากยิ่งขึ้น และอาจพัฒนานำไปสู่การเป็นมนุษย์ที่ดีขึ้น

อ้างอิง: Kate Murphy, ไอริสา ชั้นศิริ (แปล), ศิลปะการฟังที่สาบสูญ, ทำไมเราไม่ฟังกัน: สิ่งที่หล่นหายเมื่อเราไม่ตั้งใจฟัง, p.22